Belgische kust: Middelkerke: bezienswaardigheden

 

 

Sint-Willibrorduskerk

 

Oudstrijdersplein B-8430 Middelkerke,

 

In het centrum van Middelkerke terkt de neo-romaanse parochiekerk alle aandacht.

De toren, die ooit dienst deed als vuurtoren, is een overblijfsel van de 17de eeuwse kerk. Op deze toren na werd de kerk halverwege de 19de eeuw gesloopt en vervangen door een neogotische kerk. Na vernieling in de Eerste Wereldoorlog werd de kerk heropgebouwd in de jaren 20 van de 20ste eeuw.

Begin jaren 30 werd de kerk in zuidelijk richting uitgebreid, met ook een tweede zuidoostelijke toren.

Er bevindt zich een mirakuleus kruis in de kerk, dat een ereplaats gekregen heeft. Het kruis werd tijdens de beeldenstorm op het strand begraven om niet door de protestanten vernietigd te worden. De zee bracht het kruis echter in 1657 terug aan de oppervlakte. Het kruis was gered… Voor de vissers die het beeld aantroffen, was dit een mirakel. Vandaar dat de kerk dus ook een bedevaartfunctie heeft.

 

 

         

 

 

 

Interieur in neoromaans-byzantijnse stijl is gewoonweg prachtig.

 

         

 

Binnenin, in de rechterbeuk, staat het Miraculeus kruis dat in de 16e eeuw op het strand werd begraven om het te redden van de beeldenstormers. De zee bracht het in 1657 terug aan de oppervlakte. Het kruis was gered! Voor de vissers die het beeld vonden, was dit een mirakel. Het kruis kreeg dan ook een ereplaats in de kerk.

 

 

Mariakerke: Onze-Lieve-Vrouw Ter Duinenkerkje

 

Westlaan Mariakerke (tussen Middelkerke en Oostende)

 

Het kerkje dat dateert uit 1071 ligt in een beschermd duin- en polderlandschap. Het heeft in de loop van zijn lange geschiedenis heel wat meegemaakt, werd verschillende malen verwoest en telkens heropgebouwd.

Het classicistisch hoofdaltaar dateert uit 1771-1772 en heeft de vorm van een graftombe. Het grote schilderij boven het altaar komt vermoedelijk uit de Antwerpse School, mogelijk van de hand van Gaspar de Craeyer (1584-1669), hofschilder van de aartshertog. Het is het pronkstuk van de kerk, gemaakt met een meesterlijk talent en het heeft een grote waarde.

Het is een tafereel met schipbreukelingen omgeven door Spaanse schepen. Boven de wolken kijkt een fulminerende Christus in rode mantel verbolgen toe, terwijl een smekende O. L. Vrouw wijst naar het drama van drie schepen en acht drenkelingen in de ontketende zee.

De binnenbekleding van de zijkapel, die nu nog overgebleven is, is in wit en donker marmer in renaissancestijl.

In de zijbeuk staat het O.L.V.-altaar in zwart graniet, met op het altaar, omlijst in verguld zilver, het beeld van O.L.Vrouw-ter-Duinen met het Jezuskind op de arm. Dit beeld in gepolychromeerd hout stamt uit de 17e eeuw. Het is omgeven door ex-voto's, scheepsmodellen en scheepsfoto's, getuigen van de devotie voor O.L.Vrouw, Ster der Zee (Stella Maris). Links naast het altaar staat het zilveren processiekruis uit 1756.

 

 

 

         
             
         

 

 

Links: Op het kleine kerkhof liggen drie Oostendse burgemeesters en de schilder baron James Ensor begraven.
Rechts: Borstbeeld van James Ensor

 

         

 

 

Twee van zijn wereldbefaamde schilderijen

 

             

 

 

 

kerk Stene

 

Tussen de luchthaven en Oostende

 

De Kerk werd omstreeks 1070 gebouwd, eerst in hout, dat al vrij vlug werd vervangen door steen.
De verschillende bouwstijlen zijn het bewijs dat de kerk in verschillende perioden bijbouwsels kreeg, zoals in 1625 toen er een eerste zijbeuk uitbreiding was.

Ook in de late jaren 1600 kreeg de kerk een toren, die sinds mensenheugenis schuin overhelt naar het zuiden.
Het portaal en kantbouwsels stammen uit omstreeks 1840.
Er zijn enkele mooie brandramen in het St. Annakerkje, net naast het altaar,met afbeeldingen van de H. Appolonia en H.Anna uit 1903,  die een sfeererieke sfeer geven aan dit kleine kerkje.

Een van de priesters die op Stene de dienst deed was Joseph Gezelle, broer van de beroemde schrijver Guido Gezelle, waarvan er nog altijd de grafsteen ligt.

 

Elke donderdag in juli en augustus wordt hier gratis een geleide wandeling aangeboden. Er wordt telkens afgesproken om 14u30 aan het St.-Annakerkje. U gaat met de gids gedurende 2 uur op ontdekking in Stene langs de dorpskern, het kerkje, het kerkhof, de oude Pastorie en u bezoekt de tentoonstelling 'Kunst in de molen' in de oude molen.

 

 

           
foto's: Roy Vergé Oostende              
           

 

 

Onze-Lieve-Vrouwekerk, Leffinge

 

Na de religieuze onlusten van de 16de eeuw moest de Onze-Lieve-Vrouwekerk in Leffinge (deelgemeente Middelkerke) tijdens de vroege 17de eeuw vermoedelijk volledig herbouwd worden. De toren stortte in 1690 in en richtte heel wat schade aan. Diverse herstellingswerken, uitgevoerd tijdens de 18de en 19de eeuw, konden het verdere verval van de laatgotische kerk niet verhinderen. Een plan uit 1857 voor een volledige nieuwbouw en een ontwerp van Pierre Buyck uit 1871 voor de uitbreiding en restauratie van de bestaande kerk werden nooit uitgevoerd. Uiteindelijk werd toch geopteerd voor een nieuwbouw in neogotische stijl, ontworpen door de Brugse architect Antoine Verbeke.

De werken aan de driebeukige kruiskerk met voorgeplaatste westtoren konden starten in 1877 en waren in 1879 voltooid. De kerk werd volledig in baksteen opgetrokken, met gebruik van natuursteen voor de raamtraceringen, de druiplijsten en de balustrades. Het interieur was oorspronkelijk kleurig afgewerkt met sjabloonschilderingen. De voor het kleine dorp Leffinge erg monumentale kerk kreeg al snel de bijnaam 'kathedraal van het noorden'. Rond de kerk werd een kerkhof aangelegd, afgesloten met een ijzeren hek. Dit kerkhof zou in 1957 ontruimd worden, waarbij de graven werden overgebracht naar de voormalige Duitse begraafplaats in de Leffingestraat.

Het kerkgebouw liep ernstige schade op tijdens de Eerste Wereldoorlog. Stabiliteitsproblemen leidden in 1969 zelfs tot het idee om de kerk volledig te slopen, maar de kerk werd in 1976 beschermd als monument. Het voormalige kerkhof werd als landschap beschermd. Uiteindelijk werd in 1983 gestart met een volledige restauratie, maar omdat de werken dermate traag vorderden, moest de kerk in 1995 voor het publiek gesloten worden.In 2012 werd de kerk opnieuw in gebruik genomen.

 

 

Foto Roy Vergé

 

           

 

 

 

Sint-Niklaaskerk Slijpe

 


Het dorp Slijpe is ontstaan rond 1100, als een afsplitsing van de toenmalige hoofdparochie Leffinge. Dit gebeurde op initiatief van een zekere Arleboud. De oorspronkelijke benaming van Slijpe was namelijk Arleboudskapelle. Arleboud liet hier dus een kapel oprichten ter ere van de H. Niklaas. De kapel groeide al snel uit tot onafhankelijke parochiekerk.
In het koor van deze kerk waren glasramen aanwezig die versierd waren met de wapens van de commandeurs van de Tempelorde te Slijpe. Bovendien werden hier ook verschillende Tempelridders begraven. Slijpe was dan ook de kern van hun bezit in Kamerlings Ambacht. Helaas werd de kerk in de 19de eeuw door een brand geteisterd, waarbij deze glasramen verloren gingen. De kerk werd hierna verkleind heropgebouwd en waar mogelijk hersteld.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog liep ze eveneens grote schade op, vanaf 1919 werd ze hersteld n.o.v. architect T. Raison. Het is een driebeukige hallenkerk met kruisingstoren, omgeven door een klein ommuurd kerkhof waarrond ook oude leilinden staan. De kapelletjes die het toegangspad flankeren zijn gewijd aan het Heilig Hart en herdenken de slachtoffers van de Eerste Wereldoorlog.
In de St-Niklaasstraat zijn nog de oude pastorie en onderpastorie bewaard.

De muurschilderijen verwijzen naar de Tempeliers en de Hospitaalridders. Slijpe was ooit één van de belangrijkste centra van de orde van de tempelridders in Vlaanderen. De Brugse graficus Arno Brys maakte het ontwerp. Zo beeldt hij zowel de Tempeliers als de Hospitaalridders uit bij Maria, terwijl Johannes De Doper de patroonheilige was van de Hospitaalridders. De kunstenaar wil hiermee beide groepen verzoenen. Tegenover dit statische schilderij staat een dynamische muurschildering over de oproep van Bernardus om naar het heilige land te trekken en de pelgrims te beschermen.

 

 

             

 

 

 

 

 

 

St Pieters en Pauluskerk Oostende

 

 

 

Deze neogotische kerk in het centrum van Oostende verving de Sint-Pieterskerk die in 1896 afbrandde en waarvan enkel nog de nabijgelegen bakstenen toren overblijft (bijgenaamd de Peperbusse).

De nieuwe kerk was een prestigeproject van koning Leopold II, die zo enthousiast was dat hij door kwatongen verdacht werd van de brand van de oorspronkelijke kerk. Architect Louis Delacenserie uit Brugge liet zich inspireren door het ‘ideaalplan’ voor een kathedraal, zoals dat van de Dom van Keulen en de Votivkirche van Wenen. Ze is georiënteerd op het westen. Koning Leopold legde de eerste steen in 1901. Tijdens beide Wereldoorlogen liep het gebouw schade op.

Tussen de twee deuren van het portaal staat een beeld van Maria met het kindje Jezus. Links en rechts van het portaal staan de patroonheiligen Petrus en Paulus.

Achter het koor van de kerk is de Koninginnekapel met het witte en groene marmeren graf van koningin Louise-Marie (1812-1850), echtgenote van Leopold I. Aan de buitenkant is deze kapel rijkelijk versierd met waterspuwers en beelden van heilig verklaarde koninginnen. De kerk is erg fijn afgewerkt met bogen en kapelletjes, het regenwater wordt van de koepel afgeleid via waterspuwers. Net zoals oude gotische kathedralen gebruikt de neogotiek ook de skeletbouw, waardoor grote ramen mogelijk zijn die werden opgeluisterd met vele prachtige glasramen. Binnenin worden bezoekers begroet door twee gepolychromeerde stenen beelden van de H. Petrus en H. Paulus. De glasramen verwijzen naar het koningschap en naar Christus.

De glasramen vertellen de geschiedenis van Oostende en tonen verder de apostelen, geschiedkundige figuren en streekheiligen en Bijbelse taferelen. De kerkschat omvat zilveren objecten en geborduurde gewaden. Op de ramen in het zuidelijk transept zien we onder meer de voorstelling van de Belgische vorsten en koningin Louise-Marie.

Het interieur is neogotisch aangekleed. De kerk bezit natuurstenen beelden van de Evangelisten (P. Braecke), een witstenen kruisweg in bas-reliëf (J. Gerrits), een eiken koorgestoelte, stenen communiebanken, een marmeren preekstoel, biechtstoelen uit eik en blauwe hardsteen en een koperen doopvont. In het noordelijke transept bevindt zich een grote gegraveerde koperen plaat ter herdenking van oorlogsslachtoffers.

 

             

 

foto's boven: Roy Vergé Oostende

 

       

 

 

 

 

home